Ο Φόρης είναι τόσο μεγάλος, που μπήκε μέσα σ'όλους μας. Έτσι τώρα που θα μας κοιτάει μόνο, αυτό που πρέπει να κάνουμε για να μην μας λείψει και να τον κάνουμε περήφανο, είναι να βγάζουμε συνέχεια αυτό το κομμάτι του εαυτού μας, που ανήκει σ'αυτόν. Έτσι μ'αυτόν τον τρόπο θα τον έχουμε πάντα κοντά μας. Οι δύο στροφές, που ακολουθούν από το ποιήμα του Μ.Κατσαρού είναι για σένα Φόρη!
Αυτούς που βλέπεις
πάλι θα τους ξαναιδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι,
άλλον θα λένε Κωνσταντή
κι άλλον Μιχάλη.
Αυτούς που βλέπεις
πάλι θα τους ξαναιδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι,
σ'αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν
με περηφάνεια πιο μεγάλη!
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Αφιέρωμα στο Ρόμπολο και στην οικογένεια Πιπίκου.
Το ξενοδοχείο «ΡΟΜΠΟΛΟ» είναι ένα κλασσικό πέτρινο κτίριο, χτισμένο το 1957 από τους κατοίκους της Λάιστας για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εποχής φιλοξενώντας ομάδες εργατών που εργάζονταν στο χωριό ή στο δάσος.Από τότε μέχρι σήμερα ακολούθησαν πολλές ανακαινίσεις, ώσπου ήρθε στα χέρια της οικογένειας Πιπίκου,του Γιώργου,του Θόδωρου και της Βάσως που το ανακαίνισαν με μεράκι, ώστε να μπορεί να φιλοξενεί τους επισκέπτες του χωριού. Στο ισόγειο του ξενοδοχείου βρίσκεται το εστιατόριο όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει από έναν παραδοσιακό καφέ, μέχρι ένα πλήρες γεύμα με πολλές εκπλήξεις. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία μαγειρεμένων φαγητών, ψητών στη σούβλα, και στα κάρβουνα, πίτες όλων των ειδών με φύλλο ανοιγμένο στο χέρι με αγνά ντόπια υλικά και τέλος πολλά γλυκά του κουταλιού που τα έχει φτιάξει μόνη της η κυρία Βασιλική Πιπίκου. Τη χειμερινή περίοδο, και ειδικά στις γιορτές των Χριστουγέννων, εξέχουσα θέση έχουν τα μαγειρευτά κυνήγια, όπως αγριογούρουνο με δαμάσκηνα και πορτοκάλι, λαγός στιφάδο κ.ά. Στο ισόγειο επίσης υπάρχει και ένα παραδοσιακό καθιστικό με τζάκι και ξύλινα μπάσια που σε γεμίζει με ζεστασιά τις κρύες νύχτες ου χειμώνα. Στον όροφο του ξενοδοχείου βρίσκονται 6 πλήρως εξοπλισμένα δίκλινα δωμάτια με ατομικό λουτρό, κεντρική θέρμανση και τηλεόραση, έτοιμα να φιλοξενήσουν τους απανταχού επισκέπτες.
Ξενοδοχείο Robolo
Βασιλική Πιπίκου
Λάϊστα, Ζαγόρι - Ιωάννινα
Τηλ. 26530.22765 - Κιν. 6977 356481
Κιν. 6973 244388 - E-mail: robolo@ioa.forthnet.gr
Τι μπορείτε να κάνετε στη Λάιστα και την περιοχή της.
Έχοντας ως έδρα τη Λάιστα οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν οδικώς όλα τα χωριά του Ζαγορίου και να απολαύσουν την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά τους και φυσικά την επιβλητική χαράδρα του Βίκου.Επίσης μπορούν να επισκεφθούν την όμορφη Κόνιτσα, τα χωριά της Λάκκας Αώου και τον χειμώνα το χιονοδρομικό κέντρο Βασιλίτσας Γρεβενών (1 ώρα και είκοσι λεπτά). Οι λάτρεις της τετρακίνησης και του ορεινού ποδηλάτου έχουν ένα τεράστιο πεδίο δασικών δρόμων να διασχίσουν κάνοντας διαδρομές σε μαγευτικά αλπικά μέρη. Οι πεζοπόροι μπορούν να ανέβουν στις κορυφές της περιοχής: Φλάμπουρο (1.904 μ.), Παζιότα (1.914 μ.), Κλέφτες (1.890 μ.), Τσούκα (1.723 μ.), Αταραχή (1.600 μ.), όπου βρίσκεται και η πηγή με το πολύ ευεργετικό νερό που υδρεύεται η Λάιστα (έχει εξεταστεί από το Γενικό Χημείο του Κράτους), καθώς και να επισκεφθούν μέσα από τα μονοπάτια τον Γυφτόκαμπο με την Σαρακατσάνικη Στάνη, το Βρυσοχώρι, το Ηλιοχώρι με τους επιβλητικούς καταρράκτες, τη Βοβούσα και το εγκαταλελειμμένο χωριό Παλαιοχώρι Λάιστας, όπου βρίσκεται ο πάρα πολύ παλιός ναός της Αγίας Τριάδας. Περπατώντας μέσα στο χωριό, ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί τον ναό των Ταξιαρχών (1770 μ.Χ.), τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Γεώργιο, όπου βρίσκεται το δέντρο, όπου δίδαξε ο Κοσμάς ο Αιτωλός και τον Άγιο Χαράλαμπο με την εκπληκτική θέα, απ' όπου έχει την αίσθηση ότι αγκαλιάζει τις κορυφές και τις ορθοπλαγιές της Γκαμήλας. Μπορεί επίσης να επισκεφθεί τον παλιό νερόμυλο που ανακαινίστηκε πρόσφατα από τον Ορειβατικό Σύλλογο του χωριού, το παλιό σχολείο του χωριού (του 1908) και τέλος τον μαχαλά με τα παλιά αρχοντικά σπίτια στην κορυφή του χωριού
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Από την Λάϊστα στον Γυφτόκαμπο, μέσα από δασικούς δρόμους!
Στην Λάϊστα φτάσαμε αργά το απόγευμα. Μας εντυπωσίασε από την πρώτη ματιά με την λιτή της ομορφιά. Μικρά πέτρινα σπίτια, και καμινάδες που έβγαζαν καπνό από τα τζάκια των σπιτιών, ήταν η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε. Η πλατεία του χωριού μεγάλη, πέτρινη, απλοϊκή και γραφική, ήταν κι αυτή σε απόλυτη αρμονία με το τοπίο. Το βράδυ στον ξενώνα, μπροστά από το αναμμένο τζάκι απλώσαμε σε ένα τραπέζι όλους τους χάρτες. Είχαμε από την Αθήνα σημειώσει τις διαδρομές , αλλά τώρα, παρέα με τους ντόπιους κατοίκους, αναζητούσαμε περισσότερες πληροφορίες, τόσο για τη διαδρομή μας, όσο και για τα ορεινά περάσματα που ξέραμε ότι θα βρούμε. Έχουν πολύ λάσπη; Που θα βρούμε χιόνι; Πόσο χιόνι θα βρούμε και σε τι κατάσταση είναι; Όλες αυτές οι ερωτήσεις μπροστά σε ένα χωριάτικο τζάκι, ανάμεσα από χάρτες έχουν πάντα μία μοναδική ομορφιά.
Σχεδιάζουμε μια διαδρομή που θα ενώσει μέσα από δσασικούς δρόμους μοναδικής ομορφιάς, την Λάϊστα με τον Γυφτόκαμπο.
Η πρώτη μας διαδρομή ήταν από την Λάϊστα να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο. Και το πρωί της επόμενης μέρας μας βρήκε νωρίς να φορτώνουμε τον εξοπλισμό μας και να ξεκινάμε...
Φεύγουμε από την Λάϊστα με κατεύθυνση προς Τσεπέλοβο. Κινούμαστε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και βλέπουμε το ποτάμι που κυλάει στα δεξιά μας.
Συναντάμε πινακίδα που γράφει «Παπαρούνα» και μας δείχνει κατεύθυνση προς τα αριστερά. Στρίβουμε αριστερά και μπαίνουμε σε ένα βατό ανηφορικό χωματόδρομο, ο οποίος είναι φαρδύς και δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία. Γεγονός που σημαίνει πως όσο δεν έχει χιόνι (Πάσχα- αρχές χειμώνα) είναι κατάλληλος ακόμα και για ένα ελαφρύ SUV.
Στόχος μας είναι να διανύσουμε μία απόσταση 15 χιλιομέτρων περίπου, προκειμένου να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο, μέσα από ένα πυκνό δίκτυο δασικών δρόμων, που έχουν φτιαχτεί κυρίως για να εξυπηρετούν τα φορτηγά των υλοτόμων.
Μηδενίζουμε το κοντέρ μας.
Συνεχίζουμε όπως μας πάει ο δρόμος, ο οποίος εξακολουθεί να είναι βατός και φαρδύς. Με το πατήσαμε τον χωμάτινο δρόμο μπήκαμε σε ένα πυκνό δάσος από ρόμπολα, τα οποία στέκουν πανύψηλα και καταπράσινα, σα να θέλουν να φτάσουν στον ουρανό. Το τοπίο είναι πανέμορφο και τα δέντρα που έχουν πέσει από την υποχώρηση του εδάφους σε κάποια σημεία δεν δημιουργούν κανένα εμπόδιο στην κίνησή μας.
Ο δρόμος μας είναι πατημένος, βλέπουμε κάτω ροδιές, που σε κάποια σημεία βαθαίνουν αρκετά και δημιουργείται επάνω τους ένα στρώμα πάγου. Οι ακτίνες του ήλιου που μπαίνουν ανάμεσα από τα πυκνά ρόμπολα δεν είναι ικανές τέτοια εποχή να ζεστάνουν το οδόστρωμα κι έτσι θέλει προσοχή ο πάγος που σχηματίζεται σε πολλά του σημεία.
Στα 1.8 χιλιόμετρα βρίσκουμε μία δεξιά ανηφορική στροφή , αλλά εμείς παραμένουμε στον δρόμο μας και εξακολουθούμε να κινούμαστε ευθεία.
Στα 5.0 χιλιόμετρα βρίσκουμε μία διασταύρωση τύπου «Τ». Συνεχίζουμε δεξιά, ενώ ο αριστερός δρόμος φαίνεται τελείως απάτητος. Επάνω στην διασταύρωση βλέπουμε ταμπέλα η οποία λέει ότι ευθεία μπορούμε από πιο σύντομο δρόμο να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο, αλλά εμείς προτιμάμε να ακολουθήσουμε το άλλο δρόμο προς τα αριστερά, που φτάνει πάλι προς Γυφτόκαμπο, αλλά από μία πιο μεγάλη δασική διαδρομή.
Στρίβοντας αριστερά βλέπουμε ότι ο δρόμος μας είναι χιονισμένος. Ταυτόχρονα παρατηρούμε ότι το δάσος γύρω μας έχει πια πολλά έλατα, τα οποία μαζί με τα ρόμπολα συνθέτουν ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο.
Στα 7.9 χιλιόμετρα το χιόνι έχει γίνει αρκετό. Δεξιά μας βρίσκουμε μία βρύση η οποία έχει μαρμάρινη ταμπέλα και γράφει «Δωρεά: Τα Παιδιά Στάνη Τσούκας».
Στα 8.3 χιλιόμετρα βλέπουμε ταμπέλα αριστερά μας η οποία μας δείχνει:
Ράχη, Πιστρίτσος 6 χιλιόμετρα δεξιά
Αυχένας Μόρφας 10 χιλιόμετρα δεξιά
Ρεύμα Μόρφας 13 χιλιόμετρα ευθεία
Συνεχίζουμε δεξιά ανηφορικά και βρίσκουμε αμέσως άλλη μία διαστεύρωση τύπου «Τ». Στρίβουμε δεξιά και βλέπουμε ταμπέλα η οποία μας πληροφορεί ότι ο Γυφτόκαμπος είναι ευθεία μπροστά μας και θα τον βρούμε σε 7 χιλιόμετρα.
Στα 10 χιλιόμετρα από την αρχή της διαδρομής μας και στην αριστερή πλευρά του δρόμου βρίσκουμε την Βρύση Τσούκας, στην οποία θα σταματήσουμε για νερό.
Στα 15 χιλιόμετρα θα συναντήσουμε διασταύρωση και ταμπέλα η οποία μας δείχνει ότι αν κινηθούμε αριστερά θα φτάσουμε στο Μακρίνο. Εμείς, κινούμαστε δεξιά κατηφορικά προς Γυφτόκαμπο. Ο δρόμος εξακολουθεί να είναι βατός, αλλά εδώ έχει πιο πολλές πέτρες, γεγονός που μας κάνει πιο προσεκτικούς στην οδήγηση, ώστε να αποφύγουμε βλάβη (σκίσιμο) στα ελαστικά μας.
Στα 13.7 χιλιόμετρα συναντάμε διασταύρωση τύπου «Τ» . Δεν υπάρχουν ταμπέλες. Η δεξιά κατεύθυνση ανηφορίζει, οπότε εμείς στρίβουμε αριστερά που ο δρόμος είναι κατηφορικός, για να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο.
Στα 15.7 χιλιόμετρα βρισκόμαστε στον Γυφτόκαμπο. Ο δρόμος γίνεται και πάλι ασφάλτινος, ενώ στο αριστερό μας χέρι μετά από 30 περίπου μέτρα βρίσκουμε τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο με τις στάνες, στον οποίο κάθε Ιούνιο γίνονται εκδηλώσεις των Σαρακατσάνων, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Aπό το www.ektos.gr
Σχεδιάζουμε μια διαδρομή που θα ενώσει μέσα από δσασικούς δρόμους μοναδικής ομορφιάς, την Λάϊστα με τον Γυφτόκαμπο.
Η πρώτη μας διαδρομή ήταν από την Λάϊστα να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο. Και το πρωί της επόμενης μέρας μας βρήκε νωρίς να φορτώνουμε τον εξοπλισμό μας και να ξεκινάμε...
Φεύγουμε από την Λάϊστα με κατεύθυνση προς Τσεπέλοβο. Κινούμαστε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και βλέπουμε το ποτάμι που κυλάει στα δεξιά μας.
Συναντάμε πινακίδα που γράφει «Παπαρούνα» και μας δείχνει κατεύθυνση προς τα αριστερά. Στρίβουμε αριστερά και μπαίνουμε σε ένα βατό ανηφορικό χωματόδρομο, ο οποίος είναι φαρδύς και δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία. Γεγονός που σημαίνει πως όσο δεν έχει χιόνι (Πάσχα- αρχές χειμώνα) είναι κατάλληλος ακόμα και για ένα ελαφρύ SUV.
Στόχος μας είναι να διανύσουμε μία απόσταση 15 χιλιομέτρων περίπου, προκειμένου να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο, μέσα από ένα πυκνό δίκτυο δασικών δρόμων, που έχουν φτιαχτεί κυρίως για να εξυπηρετούν τα φορτηγά των υλοτόμων.
Μηδενίζουμε το κοντέρ μας.
Συνεχίζουμε όπως μας πάει ο δρόμος, ο οποίος εξακολουθεί να είναι βατός και φαρδύς. Με το πατήσαμε τον χωμάτινο δρόμο μπήκαμε σε ένα πυκνό δάσος από ρόμπολα, τα οποία στέκουν πανύψηλα και καταπράσινα, σα να θέλουν να φτάσουν στον ουρανό. Το τοπίο είναι πανέμορφο και τα δέντρα που έχουν πέσει από την υποχώρηση του εδάφους σε κάποια σημεία δεν δημιουργούν κανένα εμπόδιο στην κίνησή μας.
Ο δρόμος μας είναι πατημένος, βλέπουμε κάτω ροδιές, που σε κάποια σημεία βαθαίνουν αρκετά και δημιουργείται επάνω τους ένα στρώμα πάγου. Οι ακτίνες του ήλιου που μπαίνουν ανάμεσα από τα πυκνά ρόμπολα δεν είναι ικανές τέτοια εποχή να ζεστάνουν το οδόστρωμα κι έτσι θέλει προσοχή ο πάγος που σχηματίζεται σε πολλά του σημεία.
Στα 1.8 χιλιόμετρα βρίσκουμε μία δεξιά ανηφορική στροφή , αλλά εμείς παραμένουμε στον δρόμο μας και εξακολουθούμε να κινούμαστε ευθεία.
Στα 5.0 χιλιόμετρα βρίσκουμε μία διασταύρωση τύπου «Τ». Συνεχίζουμε δεξιά, ενώ ο αριστερός δρόμος φαίνεται τελείως απάτητος. Επάνω στην διασταύρωση βλέπουμε ταμπέλα η οποία λέει ότι ευθεία μπορούμε από πιο σύντομο δρόμο να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο, αλλά εμείς προτιμάμε να ακολουθήσουμε το άλλο δρόμο προς τα αριστερά, που φτάνει πάλι προς Γυφτόκαμπο, αλλά από μία πιο μεγάλη δασική διαδρομή.
Στρίβοντας αριστερά βλέπουμε ότι ο δρόμος μας είναι χιονισμένος. Ταυτόχρονα παρατηρούμε ότι το δάσος γύρω μας έχει πια πολλά έλατα, τα οποία μαζί με τα ρόμπολα συνθέτουν ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο.
Στα 7.9 χιλιόμετρα το χιόνι έχει γίνει αρκετό. Δεξιά μας βρίσκουμε μία βρύση η οποία έχει μαρμάρινη ταμπέλα και γράφει «Δωρεά: Τα Παιδιά Στάνη Τσούκας».
Στα 8.3 χιλιόμετρα βλέπουμε ταμπέλα αριστερά μας η οποία μας δείχνει:
Ράχη, Πιστρίτσος 6 χιλιόμετρα δεξιά
Αυχένας Μόρφας 10 χιλιόμετρα δεξιά
Ρεύμα Μόρφας 13 χιλιόμετρα ευθεία
Συνεχίζουμε δεξιά ανηφορικά και βρίσκουμε αμέσως άλλη μία διαστεύρωση τύπου «Τ». Στρίβουμε δεξιά και βλέπουμε ταμπέλα η οποία μας πληροφορεί ότι ο Γυφτόκαμπος είναι ευθεία μπροστά μας και θα τον βρούμε σε 7 χιλιόμετρα.
Στα 10 χιλιόμετρα από την αρχή της διαδρομής μας και στην αριστερή πλευρά του δρόμου βρίσκουμε την Βρύση Τσούκας, στην οποία θα σταματήσουμε για νερό.
Στα 15 χιλιόμετρα θα συναντήσουμε διασταύρωση και ταμπέλα η οποία μας δείχνει ότι αν κινηθούμε αριστερά θα φτάσουμε στο Μακρίνο. Εμείς, κινούμαστε δεξιά κατηφορικά προς Γυφτόκαμπο. Ο δρόμος εξακολουθεί να είναι βατός, αλλά εδώ έχει πιο πολλές πέτρες, γεγονός που μας κάνει πιο προσεκτικούς στην οδήγηση, ώστε να αποφύγουμε βλάβη (σκίσιμο) στα ελαστικά μας.
Στα 13.7 χιλιόμετρα συναντάμε διασταύρωση τύπου «Τ» . Δεν υπάρχουν ταμπέλες. Η δεξιά κατεύθυνση ανηφορίζει, οπότε εμείς στρίβουμε αριστερά που ο δρόμος είναι κατηφορικός, για να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο.
Στα 15.7 χιλιόμετρα βρισκόμαστε στον Γυφτόκαμπο. Ο δρόμος γίνεται και πάλι ασφάλτινος, ενώ στο αριστερό μας χέρι μετά από 30 περίπου μέτρα βρίσκουμε τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο με τις στάνες, στον οποίο κάθε Ιούνιο γίνονται εκδηλώσεις των Σαρακατσάνων, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Aπό το www.ektos.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
